ÇOCUKÇA… - Recep ÖREK

ÇOCUKÇA…


Yüreğimiz sevgiyle, bakışlarımız evrenle, gözlerimiz yaşamın renkleriyle buluşurdu.

Ağlayan sesimizi, bir yarım gülümseme keserdi.

Başımıza uzanan sevgi dolu bir el bize çok şey katardı.  Sizleri yakından izlerdik; masumca, çocukça…

Hep doğru yaptığınızı düşünürdük. Aslında tam düşünemezdik, sadece kabullenirdik.

Ruhumuzda ne kıskançlık, ne merhametsizlik, ne de sevgisizlik vardı. Hep gelecek, hep heyecan, hep sevinç vardı.

Dünyanın gülümseyen yanı bizi çekerdi. Bazen topun arkasından koşarken, bazen bir oyuncağı kurcalarken, bazen de küçük bir sevgi dokunuşunu galibiyet hanemize mutluluk diye yazardık.

Mutluluğun tanımını bilmesek te…

Çizgi filmlerini, yağan karı, çiseleyen yağmuru, ağaçlara konan serçeleri zevkle izlerdik. Sisi, bulutu sorardık siz büyüklere. Gök gürültüsünden korkar, şimşeklere gülümserdik.

Bir sevginin, bir aşkın, bir geleceğin umut tohumlarını taşırdık o küçük ruhumuzda. Koşar adımlarla yürürdük mavi bulutların altında.

Bir güneşin doğuşu, bir yarım ayın bakışı, bir yıldızın sessizce kayışı bize yarınlar için umut aşılardı.

Gülen yüzlerin, halis düşüncelerin, ertelenen amaçların arka planında umut tebessümü belirirdi dudaklarımızda. Yarınlara söz vermişçesine…

Sonra bize çaresizliği, tükenen yolları, aşılmaz tepelerin zorlukları öğretildi.

Kırlarda koşarken düşeceğimiz hiç aklımıza gelmezken, korunaklı sitelerde düzinelerce olumsuzluklardan bahsedildi. Kimlerden, nelerden,  niçin korunduğumuzu  anlayamadık.

İçimizdeki umudu yok eden gelişmelerden bizler sorumlu tutulduk.  Örselenmiştik, kırgındık, dargındık, masumduk…

 Peki, bunlar kimdi diye sorarsanız?

Sizlerdiniz, onlardı, diğerleriydi.  Kısacası hepiniz oradaydınız!

 Ne olur kızmayın, tüm bunlar çocukça düşünceler!...

[email protected]

YAZIYI PAYLAŞ!

YAZARIN SON 5 YAZISI
28Şub
21Şub

5 Milyon Kişi Neden Yalnız?

02Şub

Bir Gecede Kaybedilen Yarınlar

10Ara

PISA Neden Önemli?

22Ekm