” Bir can var canımda
O canı ara!
Vücut şehrindeki
O gizli mücevheri ara!
Ey yürüyüp giden şaşkın!
Bütün gücünle ara!
Ama dışarıda değil,
Aradığını kendi içinde ara…” demesi de bundandır. Hacı Bektaş-ı Veli’ ise; “ Mekke’ de Kudüs’de değil; Her ne arasan kendinde ara!” diyerek insandaki iç zenginliğin açığa çıkarılmasını istemiştir.
Netice olarak insan, çok değerli muhteşem bir varlıktır. Ancak bunun farkında olan kaç kişi var acaba…? Bilenler var tabii ki. Bunlar da bilge kişilerdir. Yoksa Hazreti Ali;” Sen kendini küçük bir zerre sanırsın; lâkin kâinat, sende dürülüp, bürülmüştür İnsan küçük bir kâinat, kâinatta büyük bir insandır. ” der miydi?...
Şey Galip’ de benzer bir tanımla;
“Hoşça bak zâtına kim zübde-i âlemsin sen.
Merdum-i dide-i ehvân olan Âdemsin sen. Yani mealen; "Kendine iyi bak ki, âlemin özü sensin. Sen varlığın gözbebeği olan âdemsin sen..." demiştir.
Büyük İslam tefekkürü Muhammed İkbal’ da; Hayat başkalarını tavaf etmekten çok, kendini Kâbe olarak görmektir.” Diyerek insanın kendi cevherine bakmasını istemiştir. Yine Mevlana Hazretleri; “
“Sen, değerinle ve düşüncenle iki âleme bedelsin.
Ama ne yapayım ki kendi değerini bilmiyorsun.”
Kendini ucuza satma, çünkü değerin yüksektir.” Diyerek yukarıdaki sözlerini pekiştiren çok önemli mısraları vardır.
. “Karmaşıklığın yakınındaki, kendinden habersiz basit insan için tırnağımı bile vermem, ama karmaşıklıktan uzak, temiz kalabilen ve de kendini bilen insan için başımı verebilirim.” (Alıntı) Hepimiz, fiziksel, düşünsel ve ahlâki açıdan içinden hayal bile edemediğimiz şeyleri çekip çıkarabileceğimiz yaşam sarnıçlarına sahibiz. William James
Yaratılışın sebebi insan ve sevgi olduğuna göre ve bunu inkâr etmeyeceğimize göre, o zaman kendimizi tanımak, kendimizi bilmek konusunda harekete geçmeliyiz; çünkü biz de insanız. İnanmalıyız ki; Kendimizi bilmek, insanı bilmek ve insanın mutluluğuna odaklanmak... İşte çözüm buradadır.” (BAD) Mutlu olmanın ve gönülleri fethetmenin başka yollar varsa da bizim bildiğimiz şimdilik bunlardır.
Karşılıklı etkileşim ile bir birimizi edep ve terbiye ile eğitmek…“Bir ülkenin kalkınmışlık ve uygarlık ölçüsü ne şehirlerin büyüklüğü, ne fabrikaların çokluğu, ne de üretim bolluğudur; yetiştirdiği insanların kalitesidir.” Diyen Emerson, insan mutluluğunda eğitimin önemine dikkat çekmiştir…
Sonuç olarak; eğitimde en büyük değer insanın kendisini keşfetmesi, yeteneklerinin, cevherinin değerinin farkına varıp, insanlığın mutluluğu için kullanması ve kişi hakkını bilmesidir.
Mutluluğun anahtarı, insana yönelmek ve insanı tanıyarak onun mutluğu için hizmet sürecinin içerisinde yer almaktır vesselam…! Saygılarımla.
