TÜM YAZILARI SON GÜNCELLEME: 00 0000 00:00
Günlerden Cuma,saat 20:55,yer Elazığ Sivrice.Zamanın bir türlü geçmek bilmediği o otuz saniye.Beşer olan insanoğlunun acziyetinin bir kez daha ortaya çıktığı,yaradanın gücüne ve korumasına sığındığı anlar.Kelimelerin kifayetsiz kaldığı sadece yaşayanların anlayabileceği bir zaman...
Önce yerin altından gelen sesler ve arkasından şiddetli bir sarsılma.Herkesin bir an önce kendisini dışarı atma çabaları.bağrışmalar,korkudan çocuk ağlamaları,ne kadar soğukkanlı olmaya çalışsalar da gözlerinden korkuları okunan anne,babalar…
Kendilerini dışarı atabilen insanların ilk merak ettikleri yakınları.Telefonla yakınlarına ulaşabilen insanlar bir nebze sakinleşirken,telefonla ulaşıp yakınlarından haber alamayan insanların endişeli bakışları ve bekleyişleri.Birbirlerini teselli etmeye çalışan komşular ve dillerde dualar…
Araçları olan insanlar kendilerini araçlarına atarak binalardan ve oluşabilecek tehlikelerden uzaklaşmaya çalışıyorlar aileleriyle.Depremin şiddeti ve süresinden o kadar etkilenmişler ki insanlar ne yalnız başlarına ne de aileleriyle evlerine tekrar dönmek istemiyorlar.Kimisi çorapsız,kimisi ayakkabısız,kimisi üzerine bir şey almadan ev haliyle atmışlar kendilerini dışarıya.Dışarıdaki soğuğu dahi umursamıyorlar,depremden sağ salim kurtulmanın verdiği teselliyle…
Sonrasında durumu müsait olanların yüksek binalardan doğup büyüdükleri anne,babalarının oturdukları tek katlı müstakil evlere kaçışı başladı.İnsanlar az buçuk ekonomik durumlarını toparladıklarında sahip oldukları yüksek binalarından varoş mahallelerine tekrar kaçarcasına dönmeye başladılar.Şehir merkezlerinde korkunç bir trafik .Zengin ve lüx sitelerden gariban kırsal mahallelere doğru canhıraş bir yöneliş…
Ama herkes bu kadar şanslı değildi.Elazığ Maden'de,merkez Sürsürü ,M.Kemal Paşa mahallelerinde ve Doğanyol ilçesinde çöken binalar vardı.Şu ana kadar tespit edilen Elazığ'da 37,Malatya'da 4 olmak üzere 41 kişi hayatını kaybetti.Deprem sonrası hastaneye başvuranların sayısı 1607.AFAD organizasyonuyla enkazdan sağ çıkarılan kişi sayısı 45 oldu.
Depremin tek güzel tarafı Türkiye'nin her yerinden insanların maddi ve manevi olarak depremzedelerin yanında olmasıydı.Milletiyle ve devletiyle bu zor günlerinde ülkemiz güzel bir imtihan verdi.Ülkemizin her bölgesinden insanlar ihtiyaçları olan depremzedelere ellerinden ne geliyorsa yardım edebilmek için seferber oldular.Doğulusu,batılısı,Karadenizlisi,Akdenizlisi,Egelisi enkazdan arama kurtarma çalışmalarında “Sesimizi duyan var mı” anonsunu gözyaşları içinde izlediler,hayatlarını kaybeden insanlar için dualar ettiler…
Azize Hanım,UMKE gönüllüsü Emine Kuştepe,Suriyeli Mahmud,depremden 24 saat sonra kurtarılan iki buçuk yaşındaki Yüsra ve annesi Ayşe Yıldız hafızamızdan uzun yıllar silinmeyecek depremin sembolleri oldular.
Allah ülkemize ve bu aziz milletimize inşallah böyle acılar bir daha yaşatmasın.
Selam ve dua ile…