Karanlığın hüküm sürdüğü,
Gün ışığının hiç uğramadığı,
Kara kışın ülkesi.
Rüzgarların soğuk estiği,
Buzdan bir dünya.
Duvarları Rijit duygulardan örülmüş,
Kapıları hep dışa sürgülü,
Gülümsemenin yem olarak
Kullanıldığı kapanlarla dolu.
Tuzağa düşen kalplerin
sorgusuzca katledildiği yer,
Burası yasak şehir.
Sevginin dokunamadığı dışı kabuk bağlamış kalplerin dünyası..
Anlayamaz çözemezsin
Çaresiz kalır kelimeler, bakışlar ve hissedişler.
Özlediğim sevgiden kurulu dünyada yalnız ve tek başımayım
Ve....
Hep yalnız kalacağım.
Yazarın Diğer Yazıları
İt Kağnı Gölgesinde Yürür de Gölgeyi Kendi Marifeti Zannedermiş...
10 Eylül 2025 19:45Cesareti Unutan Toplum: 'Bana Dokunmayan Yılan Bin Yaşasın' Nesli
09 Eylül 2025 18:53Zıvanadan Çıkmış Bir Ülke: Çürümüşlükte Sınır Tanımıyoruz
27 Ağustos 2025 08:36Süslümanlık: Şekille Gösterip Ruhla Aldatanların Dini
31 Temmuz 2025 11:25Her Yaz Ormanlar Yanıyor, Bilim Hâlâ Kapının Dışında!...
16 Temmuz 2025 22:00