Bu önemli ayrıntıyı başlık olarak yazmayı uygun gördüm. Kişi odur ki, kendini, toplumunu bilmesi ve faydalı işlerle gönüllere girmesidir… Bu ayrıntının yanında yine büyük veli, Mevlana hazretlerinin şu sözü ile de yazmaya devam edemeden geçemeyeceğim;
” Bir can var canımda
O canı ara!
Vücut şehrindeki
O gizli mücevheri ara!
Ey yürüyüp giden şaşkın!
Bütün gücünle ara!
Ama dışarıda değil,
Aradığını kendi içinde ara…” demesi de bundandır.
Netice olarak insan, çok değerli muhteşem bir varlıktır. Ancak bunun farkında olan çok az insan vardır. Bunlar da bilge kişilerdir. Yoksa Hazreti Ali;”Sen kendini küçük bir zerre sanırsın;lâkin kâinat, sende dürülüp, bürülmüştür.” der miydi?... Şey Galip’ de benzer bir tanımla;
“Hoşça bak zâtına kim zübde-i âlemsin sen. Merdum-i dide-i ehvân olan Âdemsin sen.
Yani mealen; "Kendine iyi bak ki, âlemin özü sensin. Sen varlığın gözbebeği olan âdemsin sen..." demiştir.
Büyük İslam tefekkürü Muhammed İkbal’ da; Hayat başkalarını tavaf etmekten çok, kendini Kâbe olarak görmektir.” Diyerek insanın kendi cevherine bakmasını istemiştir. Yine Mevlana Hazretleri; “
Sen, değerinle ve düşüncenle iki âleme bedelsin. Ama ne yapayım ki kendi değerini bilmiyorsun.
Kendini ucuza satma, çünkü değerin yüksektir.” Diyerek yukarıdaki sözlerini pekiştiren çok önemli mısraları vardır. Yunus ise, daha anlamlı bir şekilde insanın kendisini bilmesinin önemi şu dörtlüğü ile açıklamak istemiştir.”
“ İlim kapılarında ettim talep, İlim geride kaldı, İlle edep, ille ille edep
.” Diyerek, kendimizi keşfetmenin alçak gönüllü olmak, haya ve edep ile hareket etmek olduğu mesajını vermek istemiştir. Eğitim de kişinin kendisini terbiye etmesi değil midir zaten?... Yunus, muhakkak ki, kendimiz bilmek, nefsimiz tanımak konusunda bize uygun bir üslupla seslenmiş, hatta uyarmıştır. Bu konuda Yunus, daha da manidar bir dörtlükle bizleri bir kez daha uyaran şu dörtlüğü de gerçekten çok ilginçtir…
“YUNUS der ki: Ey hoca! İstersen var bin hacca. Hepisinden iyice, bir gönüle girmektir... Sonuç olarak; eğitimde en büyük değer insanın kendisini ve kişi hakkı bilmesi olması ile birlikte, edep ve terbiye ile insanlığa hizmet etmektir...
Mutluluğun anahtarı, insana yönelmek ve insanı tanıyarak onun mutluğu için hizmet sürecinin içerisindedir. “Karmaşıklığın yakınındaki, kendinden habersiz basit insan için tırnağımı bile vermem, ama karmaşıklıktan uzak, temiz kalabilen ve de kendini bilen insan için başımı verebilirim.” Hepimiz, fiziksel, düşünsel ve ahlâki açıdan içinden hayal bile edemediğimiz şeyleri çekip çıkarabileceğimiz yaşam sarnıçlarına sahibiz. William James
Yaratılışın sebebi insan ve sevgi olduğuna göre ve bunu inkâr etmeyeceğimize göre, o zaman kendimizi tanımak, kendimizi bilmek konusunda harekete geçmeliyiz; çünkü biz de insanız. İnanmalıyız ki; Kendimizi bilmek, insanı bilmek ve insanın mutluluğuna odaklanmak... İşte çözüm buradadır.” (BAD) Mutlu olmanın ve gönülleri fethetmenin başka yollar varsa da bizim bildiğimiz şimdilik bunlardır.” Saadeti ihtiraslarda değil, kendi kalbinizde arayın, saadetin kaynağı dışımızda değil, içimizdedir.” diyen Tolstoy’dan yüzyıllar önce büyük Veli Hacı Bektaş, “Hararet nardadır, Sacda değildir, Keramet baştadır, tacda değildir. Her ne ararsan kendinde ara; Mekke’de, Kudüs’te Hac’da değildir.” Diyerek insanın kemaleti önce kendi kişiliğinde edeple oluşması; ilim irfanla devam etmesi gerektiğini söylemiştir.
Karşılıklı etkileşim ile, bir birimizi, kırıp dökmeden edep ve terbiye etmek…“Bir ülkenin kalkınmışlık ve uygarlık ölçüsü ne şehirlerin büyüklüğü, ne fabrikaların çokluğu, ne de üretim bolluğudur; yetiştirdiği insanların kalitesidir.” Diyen Emerson, insan mutluluğunda eğitimin önemine dikkat çekmiştir… Saygılarımla…
